Dostu mithat cemal kuntay mehmet akif'i anlatıyor. meşruyetin ilk seneleri bir cuma adam boyu kar yağdı. O gün akif'in kullanmaktan hazzetmedi şeyler işlemedi. Araba, tramvay, şimendifer ve vapur... Çapadaki bizim eve o gün sütçü ekmekçi gibi adamlar bile gelmedi. Öğle yemeğinden sonra bile hala ekmekçiyi beklerken nihayet kapı çalındı.
Fakat akif bey gelmişti bıyığının yarısı donmuştu şaşırdım nasıl geldiğini merak ettim beylerbeyi'nde nasılsa beşiktaşa bir vapur işlemişti. Beşiktaştan çapaya bu havada bu karda tipide yaya yürünülen mesafeye ben şaştıkça akif de benim hayretime şaşıyordu.
Gelmemem için kar tipi kafi değil vefat etmem lazımdı çünkü geleceğim diye söz vermiştim insanların birbirlerine verdikleri sözün bu kadar korkunç bir şey olması o gün beni ürküttü akif dedim sen eğer verilen sözün manasını bu türlü anlıyorsan bana izin ver de ben bu türlü anlamayayım. Benim verdiğim sözün şiddetli lodosa bile tahammülü yoktur ben böyleyim dedim bu vak'a dan sonra ona söz vermekten korktum.
Arkadan konuşmayın
Sahifelerinize ne yazdığınıza dikkat ediniz. Çünkü bu Rabbinize karşı okunacaktır. yazık o kimseye ki çirkin söz konuşur. eğer içinizden biri bir kardeşine içinde çirkin söz bulunan bir yazı gönderse şüphesiz bu bir hayasızlık olur. Şaşarım o adamın aklına ki din kardeşini arkasından çekiştirir de yüzüne gelince ona sevgi gösterir hemen onu övmeye başlar kim insanların şeref ve haysiyetle oynadığı halde Allah-u teala kendisini sevdiğini iddia ederse, şüphesiz o bir yalancıdır o bir şeytandır.
Rabbim Lütfetki sağlık da hastalık da, ölümde hayat da benim için aynı güzellikte olsun.
No comments:
Post a Comment